دو روش واکس زنی برای ایجاد روکش روی بسته بندی وجود دارد . شیوه واکس زنی خشک که بعد از ایجاد روکش روی کاغذ آن را در معرض حرارت قرار می دهند . این حرارت باعث می شود تا واکس به داخل کاغذ نفوذ کند . در روش دوم که به واکس زنی تر معروف است . قبل از اینکه به واکس اجازه دهند تا به درون کاغذ نفوذ یابد آن را سرد می کنند . در ابتدا از واکس هایی در لیبل بسته بندی استفاده می شد که نقطه ذوب آن 128 درجه ی سانتی گراد بود و در گرما بلوک می شد . امروزه از واکس های پارافین استفاده می شود که تا حدودی مشکل واکس های قبل را ندارند و نقطه ذوب حدود 135 درجه سانتی گراد دارد. غلات صبحانه ای به کاغذ گلاسین 700/12 کیلوگرم(28 پوند)با میزان واکس 628/3کیلوگرم در 929030در سانتی متر مکعب(8پوند در 1000 فو مربع)در هر طرف نیاز دارد؛گرچه برای برخی انواع غلاتکه حساسیت بیشتری نسبت به رطوبت دارند از دو صفحه 072/9 کیلوگرم(20پوند)که با واکس میکروکریستالی 268/2 کیلوگرم(5 پوند)لامینه شده،استفاده می کنند و البته هر دو طرف سطوح نیز با واکس پارافین به میزان 628/3 کیلو گرم(8 پوند)پوشیده شده است.وقتی محصولی به حداکثر محافظت در برابر عوامل محیطی نیاز داشته باشد،با بیش از 072/9 کیلوگرم(20 پوند)واکس میکرو کریستالی و فویل آلومینیوم همراه با 56/385 کیلوگرم(5/8 پوند) کاغذ تیشو که چسبیذده شده است،به کار می رود.با بالا بردن گرما در سیل حرارتی،واکس درون کاغذ نفوذ می کند و نوعی سیل بدون منفذ به وجود می آورد که مجراهای حاصل از چین و چروک و تاخوردگی های کاغذ را پر می کند.
تعریف روشنی برای واکس های میکروکریستالی نمی توان یافت.آنها را گاهی «واکس میکروکریستالی» نیز می خوانند.یک روش برای طبقه بندی واکس ها،قرار دادن تمامی آن ها با ویسکوزیته بالاترCentistokes 10 در دمای 210 درجه فارنهایت تحت عنئان واکس های میکرو کریستلی است.
مخلوط های پلاستیکی روز به روز رایج تر می شوند.به کارگیری پلی اتیلن برای این منظور به سال 1948 باز می گردد.مواد دیگر به ویژه اتیل وینیل استات و آکریلیت نیز برای بهبود چقرمگی(تافنس)،انعطاف پذیری و چسبندگی به کار گرفته می شوند.نتیجه لازم در تکذیب واکس های پایه باید مدنظر قرار گیرد.شفافیت ممکن است شدیداً تحت تاثیر افزودنی ها واقع شود.آزمون های کافی در طی چند روز باید روی ترکیب های جدید انجام شوند.
اگر واکس ها در عملیات روکش کاری در دمای بیش از حد قرار گیرند،ممکن است اکسیداسیون صورت گیرد و این موجب بدبو شدن ماده می گردد.لازم به توضیح است که برخی از ترکیب های جدیدتر در دماهایی تا 8/148 درجه سانتی گراد روکش می‌شوند که این موضوع باعث ایجاد پراکسید های بودار می شوند؛همجنین اگر مس یا آلومینیوم در تجهیزات یافت شود؛این کار را می توان تا حدی زیادی با مواد ضد اکسایش مانند (BHT) DI_Tertiary Butyl Paracresol تحت کنترل درآورد.