تکنولوژی های سه بعدی در حدود نیم قرن است که ظهور پیدا کرده اند .برای ایجاد تصاویر سه بعدی بهترین رویکرد استفاده از هولوگرافیکا می باشد . هولوگرام ها که از یک واژه ی یونانی که به معنای تصویر کلی است برگرفته شده اند و می توانند روشنی ایجاد کنند و مسیر ایجاد نور مشخص است ، اما در مقابل تصاویر دو بعدی صرفا می توانند روشنی تولید کنند و قادر به شناسایی مسیر نور نیستند .
تکنولوژی های سه بعدی حقیقی در حدود نیم قرن گذشته خیالپردازی کرده است.جامعه ی علمی میداند که بهترین راه برای ساخت تصاویر سه بعدی استفاده از هولوگرافیکاست.کلمه ی هولوگرام از لفظ یونانی تصویر کلی آمده است.هولوگرام ها قادر به انداختن و تولید مجدد روشنی و مسیر ایجاد نور از شئ سه بعدی یا منظره مشخص میباشند.برخلاف تصاویر دوبعدی که بدون مسیر تنها ایجاد روشنی میکند.
استریوهای سه بعدی متداول براساس پوشش هایی مانند شیشه های سنجش نور یا هدست های حقایق واقعی وی.آر یا حقایق تکامل یافته ای.آر هستند.تمامی این تکنولوژی ها محدودیت هایی اساسی داشته اند که موجب میشود برای تجربه های هولوگرام سه بعدی صحیح نامناسب باشند.این عدم تناسب به این دلیل است که تکنولوژی ها یک تصویر سه بعدی واقعی را خلق نمیکنند بلکه بجای آن یک جفت عکس دو بعدی برای هر دو چشم میسازند.این اختلاف در استریو موجب تجربه ی سه بعدی ضعیفی میباشد بصورتی که آن را اساسا برای مغز بشر غیرقابل پذیرش ساخته و نتیجه ی آن مشکلاتی از قبیل ضعف حرکت،گیجی و حالت تهوع است.این یک مشکل جدی است که بین یک سوم تا یک چهارم افراد را تحت تاثیر قرار میدهند